Το νερό νεράκι θα πούμε μέχρι το 2030 οι μισοί κάτοικοι του πλανήτη. Ήδη όμως πολλές περιοχές της χώρας μας αντιμετωπίζουν σημαντικό πρόβλημα. Η υδροδότηση της Κοζάνης συνδέεται άμεσα με τις εξορυκτικές δραστηριότητες της ΔΕΗ και μέχρι τώρα υδρευόταν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, από τους προσχωματικούς υδροφόρους της λεκάνης Σαριγκιόλ, όπου αναπτύσσονται κατά κύριο λόγο τα ορυχεία της ΔΕΗ. Λόγω των εξορύξεων λιγνίτη σε μεγάλα βάθη από τη Δ.Ε.Η., η υπόγεια υδροφορία συρρικνώθηκε ή καταστράφηκε, γεγονός που προκάλεσε σοβαρά προβλήματα τόσο στους αγρότες, όσο και στους οικισμούς που υδρεύονταν από τη Σαριγκιόλ.Η πόλη της Κοζάνης, λόγω της κατάστασης αυτής, αναγκάστηκε να αναζητήσει νέες πηγές υδροδότησης και «μετακόμισε» από τη Σαριγκιόλ στο βαθύ καρστικό υδροφόρο του νοτιοδυτικού Βερμίου. Όμως η περιοχή των νέων γεωτρήσεων είναι πιο μακριά από την προηγούμενη και έχει αρνητική υψομετρική διαφορά (βρίσκεται χαμηλότερα 400 μέτρα περίπου), γεγονός που συνεπάγεται αυξημένο κόστος άντλησης και μεταφοράς του νερού με το φόβο της άμεσης και αυξανόμενης αναπροσαρμογής της τιμολόγησης του νερού.
Δυστυχώς, όταν η ΔΕΗ υπέβαλε το 1994 τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) για τα ορυχεία της, κανείς από τη Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, δεν πίεσε το ΥΠΕΧΩΔΕ (και μέσω αυτού τη ΔΕΗ) για να συμπεριληφθεί μέσα στους Περιβαλλοντικούς Όρους Λειτουργίας των ορυχείων, η υποχρέωση της ΔΕΗ να καλύψει το επιπλέον κόστος του νερού, ώστε ο Δήμος να είχε ισχυρά νομικά επιχειρήματα. Βέβαια το ΤΕΕ τότε κατέθεσε αναλυτικές παρατηρήσεις για τις ΜΠΕ των ορυχείων, χωρίς όμως να ληφθούν σοβαρά υπόψη από τους αρμόδιους και τους άμεσα εμπλεκόμενους."Τρωκτικό"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου